Jan-Mark Schout
13-04-2019 PFT 7305 + Fc, Senenne
Gelijk geschreven, was de eerste haltering van de caboteur aan het van vele jongelingen bewoonde station van Purnode, alwaar we onze eerste twee opnames vervaardigen konden - een dier beelden heb ik U bereids getoond . Onze derde fotostop was slechts één minuut gaans, we hoefden immers enkel over het viaduct te stappen om bij de heuvel boven de tunnel van Purnode te geraken. De zon deed opnieuw haar best om door het wolkendek heen te prikken, waarbij de deelnemers zich onderwijl ten eersten male konden verlustigen over de wat malle rangeerder Hans. Deze had zich in het gekende gele rangeerdersuniform gehesen en poseerde bij tijd en wijle voor onze camera's, doch zorgde door zijn niet altijd even grote oplettendheid voor het nodige vertier gedurende de fotostops. Het kwartet fotostops te Purnode werd afgesloten middels een foto aan gene zijde des tunnels, waar het warme zonnetje opnieuw scheen in de Bocqvallei.
Voor de volgende fotostops begaven we ons allengs richting het oosten, het eerstvolgende kwartet fotostops vond namelijk plaats in en rondom het station van Dorinne-Durnal. Voor deze scènes werd de langste samenstelling van die dag gekozen, te weten twee Eo's, een Fc en een Hbis. Als eerste motief diende de oude kalkoven beöosten het station, waar onze caboteur zich aan weerszijden van het weelderige, allengs groeiende struweel omringd zag. De trein werd even teruggeduwd naar het station, waar nog een drietal stops plaatsvonden. Aansluitend begaven we ons ten tweeden male naar het stationsgebouw, alwaar Yves ons wederom op koffie en frisdrank vergastte. Na deze korte pauze vervolgden we onze weg naar het oosten, namelijk richting het vers gesnoeide fotopunt bij Spontin-Sources. Met rechts de verlaten bottelarij in beeld konden we onze zoveelste zonfoto maken.
Middelerwijl begonnen we onszelven bijkans af te vragen waar de weersvoorspellingen toch op gebaseerd waren. Er was immers sneeuw voorspeld, doch sedert onze tweede fotostop in Purnode hadden we louter zonfoto's kunnen trekken... Welnu, dat veranderde ten enenmale als we richting het fotopunt reden, te weten de Passage à Niveau te Gemenne. Eenmaal daar aangekomen, bleek het te midden der akkers waarlijk bitterkoud te zijn. Ofschoon we de ritsen onzer jassen nog hoger aantrokken en de capuchons opzetten, bleek niets bestand tegen de aldaar heersende koude. Een weinig later voelden we de eerste sneeuwvlokken, hetwelk de opmaat bleek te zijn naar meer. Ach, welk een grote sneeuwstorm hadden we daar te verduren! Amper konden we geloven dat het nog maar kort tevoren zulk aangenaam lenteweer was... Verlatend op een goede uitkomst, verbeidden we de aankomst van de caboteur. Tot ons aller vreugde ging de sneeuwstorm wat liggen toen de trein arriveerde en daarenboven betoonde de sneeuw van een soort te zijn dat zeer rap smolt. Ook in het koude Gemenne konden we derhalve in een alleraardigst zonnetje verscheidene foto's maken van ons mooie caboteurtje. Nadat Cédric nog even zijn drône had uitgelaten, werd de trein iets voorbij de overweg gezet om met de bomenrij links als motief onze vierde foto te maken alhier. Nu het oostelijkste punt des dags bereikt was, togen we naar Dorinne om andermaal enkele stationsscènes na te bootsen. Na onze aankomst derwaarts bleek de Hbis weer aan de Eo's toegevoegd te zijn. Met name de fotostop op het bruggetje bewesten het station was voor ondergetekende bijzonder aansprekend, daar - gelijk als in Purnode - ook hier de lente zo duidelijk te zien was in de natuur. Bon, we trokken opnieuw verder om ten tweeden male in Purnode te vertoeven. De jongelingen waren bezig een barbecue op te zetten, terwijl wij de klim naar het gekende PFT-fotopunt op de heuvel aanvingen.
De tijd vloog waarlijk voorbij, het was immers reeds na vieren als we in Purnode waren... Nu de fotorit ten einde liep, was er nog één laatste fotostop voorzien, te weten onder het viaduct van Senenne. Toen de organisatoren aankondigden dat alhier een kleine verrassing voorzien was, vroeg een iegelijk zichzelven wat dit nu te betekenen had... Dat werd toch wel duidelijk als de trein arriveerde, dewijl de inzet der locomotief waarlijk onverwacht was. Voor deze laatste fotostop had men dan toch nog de voorziene locomotief gebruikt, namelijk de nu oudgroene 7305. Speciaal voor ons - die rekenden op de 7305, doch dan in het Z-livrei - was besloten om ons de primeur te geven wat betreft de foto's van de locomotief. Ons werd dringend verzocht om de foto's dan wel geheim te houden tot de 'officiële' eerste inzet tijdens de lentefotosafari op 25 mei, iets waar alle deelnemers zich tot der organisatoren vreugde aan gehouden hebben. Nademaal de treinbestuurders Freddy en Marc, tesamen met rangeerder Hans, voor de camera's der fotografen op de 7305 poseerden, maakte Cédric nog een groepsfoto met de deelnemers, organisatoren, PFT-vrijwilligers en de 7305 in beeld. Ter afsluiting van deze fotorit maakte de schrijver dezes de bovenstaande foto, dewelke de 7305 met een Fc-stortwagen te Senenne toont.
Hiermede was dan ook deze buitengewoon geslaagde dag ten einde. Op voorstel van Lars Laenen besloot ondergetekende met drie vrienden naar de Friterie de Corère te gaan om aldaar kennis te maken met een overheerlijke boulet maison chasseur kennis te maken. De artisanale boulet was zo delicieus, dat het beslist niet de laatste maal zou zijn dat ik aldaar zou dîneren... Op de terugreis naar Nederland konden we de achterliggende dag overdenken, waarbij we het er unaniem over eens waren dat het een mooie fotorit was geweest. Van een bewolkte eerste fotostop ging het via ettelijke sneeuwstormen naar een aangenaam zonnig Senenne - welk een verschillende weersomstandigheden hadden we die dag meegemaakt. Ons past daarmede een woord van dank aan Arno, Davy, Pascal en Sicco voor de perfecte organisatie, aan Hans voor zijn medewerking aan de rangeerscènes, aan Freddy en Marc voor het besturen en samenstellen van de diverse treinen en aan de andere deelnemers voor de prettige samenwerking. Het was een mooie dag geworden, waarvan ik U een kleine indruk heb getracht te geven. Tot slot mijn excuses voor het ditmaal kort uitgevallen fotobijschrift, ik tracht het de volgende keer te compenseren met een ietwat langere tekst ;-)
13-04-2019 PFT 7305 + Fc, Senenne
Gelijk geschreven, was de eerste haltering van de caboteur aan het van vele jongelingen bewoonde station van Purnode, alwaar we onze eerste twee opnames vervaardigen konden - een dier beelden heb ik U bereids getoond . Onze derde fotostop was slechts één minuut gaans, we hoefden immers enkel over het viaduct te stappen om bij de heuvel boven de tunnel van Purnode te geraken. De zon deed opnieuw haar best om door het wolkendek heen te prikken, waarbij de deelnemers zich onderwijl ten eersten male konden verlustigen over de wat malle rangeerder Hans. Deze had zich in het gekende gele rangeerdersuniform gehesen en poseerde bij tijd en wijle voor onze camera's, doch zorgde door zijn niet altijd even grote oplettendheid voor het nodige vertier gedurende de fotostops. Het kwartet fotostops te Purnode werd afgesloten middels een foto aan gene zijde des tunnels, waar het warme zonnetje opnieuw scheen in de Bocqvallei.
Voor de volgende fotostops begaven we ons allengs richting het oosten, het eerstvolgende kwartet fotostops vond namelijk plaats in en rondom het station van Dorinne-Durnal. Voor deze scènes werd de langste samenstelling van die dag gekozen, te weten twee Eo's, een Fc en een Hbis. Als eerste motief diende de oude kalkoven beöosten het station, waar onze caboteur zich aan weerszijden van het weelderige, allengs groeiende struweel omringd zag. De trein werd even teruggeduwd naar het station, waar nog een drietal stops plaatsvonden. Aansluitend begaven we ons ten tweeden male naar het stationsgebouw, alwaar Yves ons wederom op koffie en frisdrank vergastte. Na deze korte pauze vervolgden we onze weg naar het oosten, namelijk richting het vers gesnoeide fotopunt bij Spontin-Sources. Met rechts de verlaten bottelarij in beeld konden we onze zoveelste zonfoto maken.
Middelerwijl begonnen we onszelven bijkans af te vragen waar de weersvoorspellingen toch op gebaseerd waren. Er was immers sneeuw voorspeld, doch sedert onze tweede fotostop in Purnode hadden we louter zonfoto's kunnen trekken... Welnu, dat veranderde ten enenmale als we richting het fotopunt reden, te weten de Passage à Niveau te Gemenne. Eenmaal daar aangekomen, bleek het te midden der akkers waarlijk bitterkoud te zijn. Ofschoon we de ritsen onzer jassen nog hoger aantrokken en de capuchons opzetten, bleek niets bestand tegen de aldaar heersende koude. Een weinig later voelden we de eerste sneeuwvlokken, hetwelk de opmaat bleek te zijn naar meer. Ach, welk een grote sneeuwstorm hadden we daar te verduren! Amper konden we geloven dat het nog maar kort tevoren zulk aangenaam lenteweer was... Verlatend op een goede uitkomst, verbeidden we de aankomst van de caboteur. Tot ons aller vreugde ging de sneeuwstorm wat liggen toen de trein arriveerde en daarenboven betoonde de sneeuw van een soort te zijn dat zeer rap smolt. Ook in het koude Gemenne konden we derhalve in een alleraardigst zonnetje verscheidene foto's maken van ons mooie caboteurtje. Nadat Cédric nog even zijn drône had uitgelaten, werd de trein iets voorbij de overweg gezet om met de bomenrij links als motief onze vierde foto te maken alhier. Nu het oostelijkste punt des dags bereikt was, togen we naar Dorinne om andermaal enkele stationsscènes na te bootsen. Na onze aankomst derwaarts bleek de Hbis weer aan de Eo's toegevoegd te zijn. Met name de fotostop op het bruggetje bewesten het station was voor ondergetekende bijzonder aansprekend, daar - gelijk als in Purnode - ook hier de lente zo duidelijk te zien was in de natuur. Bon, we trokken opnieuw verder om ten tweeden male in Purnode te vertoeven. De jongelingen waren bezig een barbecue op te zetten, terwijl wij de klim naar het gekende PFT-fotopunt op de heuvel aanvingen.
De tijd vloog waarlijk voorbij, het was immers reeds na vieren als we in Purnode waren... Nu de fotorit ten einde liep, was er nog één laatste fotostop voorzien, te weten onder het viaduct van Senenne. Toen de organisatoren aankondigden dat alhier een kleine verrassing voorzien was, vroeg een iegelijk zichzelven wat dit nu te betekenen had... Dat werd toch wel duidelijk als de trein arriveerde, dewijl de inzet der locomotief waarlijk onverwacht was. Voor deze laatste fotostop had men dan toch nog de voorziene locomotief gebruikt, namelijk de nu oudgroene 7305. Speciaal voor ons - die rekenden op de 7305, doch dan in het Z-livrei - was besloten om ons de primeur te geven wat betreft de foto's van de locomotief. Ons werd dringend verzocht om de foto's dan wel geheim te houden tot de 'officiële' eerste inzet tijdens de lentefotosafari op 25 mei, iets waar alle deelnemers zich tot der organisatoren vreugde aan gehouden hebben. Nademaal de treinbestuurders Freddy en Marc, tesamen met rangeerder Hans, voor de camera's der fotografen op de 7305 poseerden, maakte Cédric nog een groepsfoto met de deelnemers, organisatoren, PFT-vrijwilligers en de 7305 in beeld. Ter afsluiting van deze fotorit maakte de schrijver dezes de bovenstaande foto, dewelke de 7305 met een Fc-stortwagen te Senenne toont.
Hiermede was dan ook deze buitengewoon geslaagde dag ten einde. Op voorstel van Lars Laenen besloot ondergetekende met drie vrienden naar de Friterie de Corère te gaan om aldaar kennis te maken met een overheerlijke boulet maison chasseur kennis te maken. De artisanale boulet was zo delicieus, dat het beslist niet de laatste maal zou zijn dat ik aldaar zou dîneren... Op de terugreis naar Nederland konden we de achterliggende dag overdenken, waarbij we het er unaniem over eens waren dat het een mooie fotorit was geweest. Van een bewolkte eerste fotostop ging het via ettelijke sneeuwstormen naar een aangenaam zonnig Senenne - welk een verschillende weersomstandigheden hadden we die dag meegemaakt. Ons past daarmede een woord van dank aan Arno, Davy, Pascal en Sicco voor de perfecte organisatie, aan Hans voor zijn medewerking aan de rangeerscènes, aan Freddy en Marc voor het besturen en samenstellen van de diverse treinen en aan de andere deelnemers voor de prettige samenwerking. Het was een mooie dag geworden, waarvan ik U een kleine indruk heb getracht te geven. Tot slot mijn excuses voor het ditmaal kort uitgevallen fotobijschrift, ik tracht het de volgende keer te compenseren met een ietwat langere tekst ;-)