hansvandoleweerd
DSC_3205
Pleun:
Net als andere nog steeds voorkomende namen is Pleun een naam die zijn/haar oorsprong vindt in een al eeuwen uitgestorven mythologie. In dit geval de Griekse. Best bijzonder dat deze mythologieën 2000 jaar later nog voortleven in onze namen! Apollo(o)n was de god van de voorspelling en de schutsheer van de muziek, dichtkunst en geneeskunst. Hij kon echter zowel genezing als dood brengen en werd daarom wel voorgesteld met pijl en boog. De naam van de god Apollo(o)n leidde in de Griekse tijd tot Apollonios: tot Apollo behorend, dus van Apollo, een naam die toen veel voorkwam. Later is hij door de Romeinen overgenomen als Apollonius. De Romeinen noemden de god Apollo en onder die naam kennen wij hem ook.
Er is zowel een mannelijke als een vrouwelijke heilige geweest met deze naam. Vooral de vrouwelijke heilige, Apollonia, was bekend. Ik neem aan dat dit de reden is waarom de vrouwelijke vormen van de naam een stuk bekender zijn dan de mannelijke. In deze tijd komt de naam in deze vorm nog maar weinig voor als officiële naam en helemaal zelden als roepnaam. Ik kom haar nog een heel enkele keer tegen.
Uit Apollonius onstond in Nederland Pleun, door verkorting, en door een wijziging van de oo-klank naar de eu-klank. Dit gebeurde vroeger vaker, met Antonius -> Teun is precies hetzelfde gebeurd. Voor de meisjes werd het dan Pleuntje. De naam Pleun voor meisjes is pas vrij recent in gebruik genomen; tot dan toe was Pleun vooral een jongensnaam.
DSC_3205
Pleun:
Net als andere nog steeds voorkomende namen is Pleun een naam die zijn/haar oorsprong vindt in een al eeuwen uitgestorven mythologie. In dit geval de Griekse. Best bijzonder dat deze mythologieën 2000 jaar later nog voortleven in onze namen! Apollo(o)n was de god van de voorspelling en de schutsheer van de muziek, dichtkunst en geneeskunst. Hij kon echter zowel genezing als dood brengen en werd daarom wel voorgesteld met pijl en boog. De naam van de god Apollo(o)n leidde in de Griekse tijd tot Apollonios: tot Apollo behorend, dus van Apollo, een naam die toen veel voorkwam. Later is hij door de Romeinen overgenomen als Apollonius. De Romeinen noemden de god Apollo en onder die naam kennen wij hem ook.
Er is zowel een mannelijke als een vrouwelijke heilige geweest met deze naam. Vooral de vrouwelijke heilige, Apollonia, was bekend. Ik neem aan dat dit de reden is waarom de vrouwelijke vormen van de naam een stuk bekender zijn dan de mannelijke. In deze tijd komt de naam in deze vorm nog maar weinig voor als officiële naam en helemaal zelden als roepnaam. Ik kom haar nog een heel enkele keer tegen.
Uit Apollonius onstond in Nederland Pleun, door verkorting, en door een wijziging van de oo-klank naar de eu-klank. Dit gebeurde vroeger vaker, met Antonius -> Teun is precies hetzelfde gebeurd. Voor de meisjes werd het dan Pleuntje. De naam Pleun voor meisjes is pas vrij recent in gebruik genomen; tot dan toe was Pleun vooral een jongensnaam.