Reflection!

آهوان، ای آهوان دشتها

گاه اگر در معبر گلگشت ها

جويباری يافتيد آوازخوان

رو به استغنای درياها روان

جاری از ابريشم جريان خويش

خفته بر گردونه ی طغيان خويش

يال اسب باد در چنگال او

روح سرخ ماه در دنبال او

ران سبز ساقه ها را ميگشود

عطر بکر بوته ها را می ربود

بر فرازش، در نگاه هر حباب

انعکاس بی دريغ آفتاب

خواب آن بی خواب را ياد آوريد

مرگ در مرداب را ياد آوريد

 

فروغ فرخزاد

Done