Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu

varmış,

Kendi yolumu çizdiğimde anladım..

Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat,

okuyarak,dinleyerek değil..

Bildiklerini bana neden

anlatmadığını, anladım..

Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün

kayıpmış,

Aşk peşinden neden yalınayak

koştuğunu anladım..

Acı doruğa ulaştığında

gözyaşı gelmezmiş gözlerden,

Neden hiç ağlamadığını

anladım..

Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla

ağlamaktan daha değerliymiş,

Gözyaşımı kahkaya çevirdiğinde

anladım..

Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir

tek en çok sevdiği acıtabilirmiş,

Çok acıttığında anladım..

Fakat,hakedermiş sevilen onun için dökülen her

damla gözyaşını,

Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler

terkettiğinde anladım..

Yalan söylemek değil, gerçeği

gizlememekmiş marifet,

Yüreğini elime koyduğunda anladım...

''Sana ihtiyacım var, gel ! ''

diyebilmekmiş güçlü olmak,

Sana ''git'' dediğimde anladım..

Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum''

diyebilmekmiş sevmek,

Git dediklerinde gittiğimde anladım..

Sana sevgim şımarık bir

çocukmuş,her düştüğünde zırıl

zırıl ağlayan,

Büyüyüp bana sımsıkı

sarıldığında anladım..

Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye

haykırmak istemekmiş pişman olmak,

Gerçekten pişman olduğumda anladım..

Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,

Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,

Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..

Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş

bir gün affedilmeyi,

Beni afetmeni ölürcesine istediğimde

anladım..

Sevgi emekmiş,

Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak

kadar sevmekmiş...