View allAll Photos Tagged ~

Here's some Lego target practice at our house! :) The watermelon never knew what hit him.

This was built for our Iron Builder against the Erickson Brothers using the flexible green spike as an exit wound.

 

. _ ________,

>` (==(--------' - pew => - pew =>

/__/~~`

 

Here's another Lego fruit shooting we found by Tim Simon, so check his out!

www.photoboxgallery.com/gallery/photo?photo_id=4066521663

 

Saturday was a calm clear evening, and the quality of the light was beautiful.

Visita mi WEB

 

Podeis seguirme en mi FACEBOOK, estais todos invitados!!!

 

Esta semana otra vertical, parece que últimamente me encuentro a gusto con este formato, dicen que es más complicado distribuir elementos de esta manera , pero en mi opinión si son pocos y jugando con un primer plano y un fondo interesante se pueden conseguir perspectivas con una eficaz sensación de profundidad y además se consigue siempre centrar mucho más la atención sobre lo verdaderamente interesante de la escena. No escogí el formato yo, más bien creo que el formato últimamente me escoge a mí y luego me busco la vida para hacer lo que puedo con lo que tengo delante de la cámara...no se ,divagaciones mias.....

 

-Técnica: Para la escena de hoy ND 64 de B&W ,más inverso de dos pasos de Hi Tech mas Black Card, ésta la utilizé poniéndola perpendicular al eje del horizonte ( para estas ocasiones tengo una estrechita de unos 2 cm) intentando reservar el cielo sin tapar en exceso los farallones.Con este tipo de escenas en las que las nubes blancas reciben la luz cálida del atardecer hay que tener cuidado con la exposición, pues la representación del histograma en la pantalla de la cámara (un jpg que realiza la propia cámara), puede aparecer dentro de gráfica pero realmente cuando abres la imagen en el procesador de RAWs, en mi caso DPP, los rojos, si hacemos una selección por canales, suelen estar quemados en las luces altas, es por esto que mi recomendación es que intenteis tender a subexponer al menos un paso, ya que después será más fácil recuperar zonas algo oscuras en edición que salvar luces quemadas.

 

Los datos exif los podreis encontrar en la WEB.

 

-COMPOSICIÓN: La compo resultó fácil en un principio, buscaba una triangulación de elementos entre las roquitas del primer plano y los farallones, tras la primera toma mi sorpresa fue descubrir que las trasparencias del agua dejaban entrever algunas formas del fondo bastante interesantes, sólo tuve que reencuadrar y controlar la exposición.Las nubes en el cielo me echaron una mano aderezando el fondo.

 

-Edición: En el DPP de Canon ,balance de blancos, por canales bajar un punto la exposición de los rojos,curvas.En PS contraste por zonas.

  

Up to the mountain

  

this is my hood ;-P

  

textures by [http://www.flickr.com/photos/13796443@N05/] gracias

 

Created for Sliders Sunday and Kreative People ♣ Blue Theme ♣ contest #18

  

happy sliders sunday and have a great upcoming week everyone!

 

Oh Lord, my God, when I in awesome wonder, Consider all, all of the worlds Thy hands have made

I see the stars, I hear the rolling thunder, Thy power throughout the universe displayed

´phe

Then sings my soul, my Savior God to Thee

How great Thou art, how great Thou art

Then sings my soul, my Savior God to Thee

How great Thou art, how great Thou art

 

And when I think that God, His son not sparing, Sent Him to die I scarce can take it in

That on the cross my burden gladly bearing, He bled and died to take away my sin

 

When Christ shall come with shout of acclamation, and take me home what joy shall feel my heart

Then I shall bow in humble adoration and there proclaim, My God, how great Thou art

 

Then sings my soul, my Savior God to Thee

How great Thou art, how great Thou art

Then sings my soul, my Savior God to Thee

How great Thou art, how great Thou art

 

Hoje dia 19 de Agosto é o Dia internacional da Fotografia e nada mais justo que para lembrar a data, colocar um talentoso fotografo como o Amigo Alvaro em ação e com a mão na botija.

 

* Todas as Fotos da Sequencia estão abertas, pois já foram publicadas anteriormente.

 

Foto: O Fotografo e o Por do Sol - Praia de Piratininga - Niteroi - Rio de Janeiro - Brasil

Video: ♪ How Great Thou Art ♪ - Sandi Patty

  

Conforme a Lei 9.610/98, é proibida a reprodução total ou parcial ou divulgação comercial ou não sem a autorização prévia e expressa do autor (artigo 29). ® Todos os direitos reservados.

 

According to Law 9.610/98, it is prohibited the partial or total commercial reproduction without the previous written authorization of the author (article 29). ® All rights are reserved.

 

My dear contacts!

 

I'm not able to comment on your art at the moment, and I'm not expecting you to do otherwise :))

Hope we'll continue to see each other in the autumn!!! :)))

 

Wish you all a wonderful summer time!

 

The Pannonian Plain is a large plain in Central Europe that remained when the Pliocene Pannonian Sea dried out. It is a geomorphological subsystem of the Alps-Himalaya system.

 

The river Danube divides the plain roughly in half.

 

The plain is divided among Austria, Bosnia and Herzegovina, Croatia, the Czech Republic, Hungary, Romania, Serbia, Slovakia, Slovenia and Ukraine.

 

The plain is roughly bounded by the Carpathian mountains, the Alps, the Dinaric Alps and the Balkan mountains.

Although rain is not plentiful, it usually falls when necessary and the plain is a major agricultural area; it is sometimes said that these fields of rich loamy loess soil could feed the whole of Europe. For its early settlers, the plain offered few sources of metals or stone. Thus when archaeologists come upon objects of obsidian or chert, copper or gold, they have almost unparalleled opportunities to interpret ancient pathways of trade.

 

The precursor to the present plain was a shallow sea that reached its greatest extent during the Pliocene, when three to four kilometres of sediments were deposited.

 

The plain was named after the Pannonians, a northern Illyrian tribe. Various different peoples inhabited the plain during its history. In the first century BC, the eastern parts of the plain belonged to the Dacian state, and in the first century AD its western parts were subsumed into the Roman Empire. The Roman province named Pannonia was established in the area, and the city of Sirmium, today Sremska Mitrovica, Serbia, became one of the four capital cities of the Roman Empire in the 3rd century.

 

en.wikipedia.org/wiki/Pannonian_Plain

This was shot over 3 or 4 nights during June-July. I only decided to make a mosaic after shooting the Lagoon and Trifid nebs and thinking it would be pretty awesome to show the whole area off as there is so much going on! Unfortunately, with the spur of the moment decision to take this on, i was left with no time to complete it before the Milky Way sank out of reach. I intended to make this a 15 panel mosaic but only managed 4! But i will be better prepared next year :)

 

This was a hard one to process. Its my first long exposure astro mosaic so i struggled with trying to make everything blend together seamlessly. Each panel being shot on a different night at different temperatures didn't help either. Especially one panel which i only managed 45 minutes on due to cloud ruining a lot of the frames. I had to stretch it first and then bring the rest of them up to the same point. If i had managed the same amount of exposure time on each one, i could of probably stretched a bit further!

 

Exposure Details:

3 panels contains 1 hour 20 minutes worth of 120 second exposures, the other 44 minutes worth, f3.2, ISO 800, calibration frames, 200mm

 

Stitched with Microsoft ICE, Processed in CS5

 

Taken with a Canon 1100D and a EF200L lens on an Astrotrac TT320X-AG

Explored on July 20, 2013

 

A not-so-well-known aerial view of Granada at sunset.

Carretera de Murcia.

Granada, Andalusia, Spain.

 

Technical data: Nikon D800 | Nikkor AF-S 14-24 mm f/2.8G ED at 22mm | Induro AT213 tripod + BHL2 ballhead. 1/13s | f/11 | ISO 100.

Processing: Lightroom 5

♫ Manhã, tão bonita manhã, na vida, uma nova canção

Cantando só teus olhos, teu riso, tuas mãos

Pois há de haver um dia, em que virás!!!

 

Das cordas do meu violão, que só teu amor procurou

Vem uma voz, falar dos beijos perdidos,nos lábios teus

 

Canta o meu coração, Alegria voltou

Tão feliz a manhã

Deste amor ♫

 

Deixo com vocês André Rieu com essa antiga e bela canção com o desejo para as Pessoas de Boa Vontade, uma semana ricamente abençoada, livre do mal, repleta de saúde, alegrias, paz e prosperidade.

 

Foto: Cristo Redentor - Corcovado - Rio de Janeiro - Brasil

 

According to Law 9.610/98, it is prohibited the partial or total commercial reproduction without the previous written authorization of the author (article 29). ® All rights are reserved.

 

Conforme a Lei 9.610/98, é proibida a reprodução total e parcial ou divulgação comercial ou não sem a autorização prévia e expressa do autor (artigo 29). ® Todos os direitos reservados.

After I was taking the photos with the ND filter, the sun came out for a really short time. I liked the contrast between the warm light on the rocks in front, to the cold, metallic look of the background.

 

Here is the first one:

  

www.flickr.com/photos/dcdead/8588044633/

Día despejado en la Piedra del Águila del Parque Nacional Nahuelbuta, con vista de 400 kms. de los Andes de la zona central de Chile, desde el Nevado de Longaví hasta el Choshuenco.

 

Región de la Araucanía, Chile central.

Una noche contemplando las estrellas con los amigos Javi Benedito, Emilio Pérez y con mi chica Carmen Pla

On the way to the Isle of Skye we chose the route via Glen Coe. The Buachaille Etive Mòr (gaelic for "the great herdsman/shepherd of Etive") is a distinctive mountain at the entrace to Glen Coe.

Single Raw HDR image of the Space Shuttle, Enterprise at the National Air and Space Museum in Virginia.

 

Feel free to leave a comment!

 

- My Website

- Facebook - Dan Chui Photography

He de reconocer que soy un enamorado de Lastres y mas si uno puede disfrutar de un amanecer como este que espero sea de vuestro agrado.

 

5ª QDD Fotografica Internacional Piloña 2013

5ª International Photo Hangout Piloña 2013

 

Informacion aqui:

 

www.flickr.com/photos/urugallu/9029808823/

 

Mejor ver en grande sobre fondo negro

 

© Todos los derechos reservados

I have uploaded an almost similar one before, but looking at it again, I wasn't too happy with the result. So here's another go.

In Explore: #223

Please, don't use this image on websites, blogs etc. without my permission. © All rights reserved

In Birmingham Cathedral (Anglican) they display the white ensign worn by HMS Birmingham at the Battle of Jutland.

 

The is my interpretation; I have tried to convey the silent sense of sadness …

... for "Working Toward A Better World"

 

... el aislamiento no es la solución, es el problema!!! / ... the isolation is not the answer, it is the problem!!!

 

... salud, buenas luces y muchas gracias a todos / as!!! / ... health, good lights and thanks so much to all!!!! ... xo♥ox ... =:o)))))

  

... Music: "Another brick on the wall" (Pink Floyd) cover by Korn ( included in the OST of "The Faculty" by Robert Rodriguez) ... a hard version for a hard times!!!

 

www.youtube.com/watch?v=qns99goEHRU

 

... NoTa: ... cielo y gaviotas añadidas con PS!!! / ... sky and seagulls added with PS!!!

My ✞ Alfie is 4 years today!

About 2 years on three paws and still "going strong"

He is so sweet, even more than in his "younger years" ;-))

He is talking to us in his own language our darling Prins.

Although he looks quite disturbed here, he Always give us smiles!

 

Sending you hugs and joy.

in friendship, Addy

 

Alfie has passed away ♱ on August 5th 2021

Goodbye my Heart♥

  

5ª QDD Fotografica Internacional Piloña 2013

5ª International Photo Hangout Piloña 2013

 

Informacion aqui:

 

www.flickr.com/photos/urugallu/9029808823/

 

Palacio Real es la obra cumbre del rey Carlos III "el Noble" (1387-1425) y el emblema más representativo del viejo Reino de Navarra.

El Palacio es un complejo conjunto irregular de torres, estancias, galerías, jardines y patios que le confieren un aspecto anárquico y una singular silueta que sobresale sobre el caserío de la ciudad. A pesar de esa aparente anarquía el aspecto exterior es majestuoso.

  

Mejor ver en grande sobre fondo negro

 

© Todos los derechos reservados

Happy Mother's Day

 

Seen and photographed on an Osaka sanpo with Fukuda-san, hyossie-san, Kome, Maeda-san, Makio-san, Minoru-san, Mitsuru-san, nansya-san and Hitomi-san, Roger, Taizo-san, Teruhide-san, Toshi-san, Yoshi-san, and Yuki-san. Chuo-ku, Osaka, Japan. February 16, 2013.

A few of us came upon these Barred Owls grooming each other while we were doing a spring bird survey. It was fascinating to see how they were being so gentle with each other. I was hiding behind a tree so as not to disturb the birds.

 

The light was terrible and I don't use flash on owls, so I had to crank up the ISO and hope for the best. Handheld at 1/60 sec.

 

Orange County, Florida, USA

 

Happy Valentines Day

 

Canon Rebel XSi and Canon EF 100-400mm f/4.5-5.6L IS USM

A picture taken the same evening as this one: www.flickr.com/photos/gautfro/8660328008/in/photostream/l... And as in the pano picture you can here see the auroras play over the Landegode island, Jupiter is bright on the left side, in the top right corner you can see comet Pan-STARRS and the M31 Andromeda galaxy. The flare in the top left corner might be a meteor or a iridum flare from a satellite. The picture is best seen in large on black background. All coments are appreciated.

Le Mont Blanc a été mesuré à 4810,02 m le 14/09/13 dernier (CF www.lexpress.fr/actualite/sciences/le-mont-blanc-perd-42-... ) . Il a perdu 42 cm par rapport à la mesure précédente faite en 2011

 

_______________________________________________

Whiter than white

 

The Mont Blanc was measured 4810,02 m high last 14th september 2013.

It lost 42 cm since last measure in 2011.

   

Ontem aproveitando o Feriado do Dia do Trabalhador, estive com alguns amigos aqui do Flickr, juntamente com a minha prima Bia e alguns amigos dela, passando uma tarde muito agradavel com pessoas de primeiro escalão em fotografia e convivio na Praia de Itacoatiara e como sempre acontece quando saimos juntos para fotografar, a tarde não foi feita apenas de grandes imagens, mas grandes momentos de alegria e confraternizaçao.

 

* As fotos da segunda sequencia estão abertas, pois ja foram publicadas anterioremente, elas foram tiradas em outra ocasião.

 

Foto: Piscina Natural - Praia de Itacoatiara - Niteroi - Rio de Janeiro - Brasil

  

According to Law 9.610/98, it is prohibited the partial or total commercial reproduction without the previous written authorization of the author (article 29). ® All rights are reserved.

 

Conforme a Lei 9.610/98, é proibida a reprodução total e parcial ou divulgação comercial ou não sem a autorização prévia e expressa do autor (artigo 29). ® Todos os direitos reservados

Esas mosquitas son muy divertidas........siempre hay varias por esta época en cada flor de Arenaria montana y cuando notan que se acerca la cámara se esconden rapidamente bajo sus pétalos, asi que normalmente siempre que las fotografío aparecen como mucho dos.......pero esta vez se ve que las cogí despistadas.

 

A esta flor en castellano se la llama Ala de mosca muerta y me pregunto que relación habrá.......igual con tanto overbooking se dejan las alas por el camino.

 

Y las mosquitas casi seguro que son del género Hybos .....es una intuición.......

 

Titulo alternativo : Polinización de Arenaria montana por moscas del género Hybos.

 

Mi galeria en Flickeflu

After roaming around the south hill one night in search of a good vantage point high enough to get an unobstructed view of the city, I finally stumbled upon this spot, which is probably about as good as it gets for full viewpoints of downtown. The wide angle made it seem small and diminutive, so I opted for a 9-shot panorama instead and this was the result.

 

Camera: Nikon D90

Lens: Nikkor 18-105mm f/3.5-5.6G VR

Location: Cliff Drive viewpoint in Spokane, Washington, USA

A few days ago, I opened a 500px.

 

Comparing my gallery with many talented photographers, I realised that my images weren't that stong, becouse of the contrast. There is no hard contrast in my images, and there should be.

 

So... for this concept I've tried to evolve on my editing process, and I find a new technique for create hard contrast without overburning any area. I'm really proud of myself!! :)

 

So... hope you like it!

 

Facebook | Twitter | Tumblr | 500px | Ask me anything

 

__________________________

 

Hace unos días, he abierto un 500px.

 

Comparando mi galería con muchos fotógrafos con talento, me dí cuenta de que mis imágenes no eran tan fimpactantes como aquellas, por el contraste. No hay un buen contraste en mis imágenes, y debería haberlo.

 

Así que... para este concepto he tratado de evolucionar en mi proceso de edición, y he descubierto una nueva técnica para crear fuertes contrastes sin subexponer ningún area. ¡Estoy muy orgulloso de mí mismo! :)

 

¡Espero que os guste!

 

Facebook | Twitter | Tumblr | 500px | Ask me anything

Stormy clouds over Kinderdijk (We were there for a few minutes only after disembarking our ferry from England)

© all rights reserved by B℮n

 

Please take your time... to View it large on black

 

To see the extraordinary panorama of Lake Garda, nothing is better than the hiking path from Campione to Prapione. A view on Mount Baldo - 2218m in the clouds with a spectacular panoramic terrace overlooking Lake Garda. Mountain hiking or trekking is an adventure and an experience that brings you in contact with the mountains and nature. Since some itineraries can be difficult for an amateur or untrained excursionist or mountain climber, caution is advised. Starting out from Campione, along the right banks of the Campione River, is trail nr. 267 of the Bassa via del Garda - Lower Garda Route with a series of steps that lead to a tunnel, make sure you have a flashlight with you and a communication trench between a canal and a deep ravine. Leaving the metal bridge to your right, you proceed along trail nr. 266 for Prabione, which is right up against the rocks. Gradually, the panorama opens on the valley. Due to the influence of Lake Garda's climate, the mountain is home to many different natural environments: from Mediterranean shrubs and bushes to Alpine pastures and rocky peaks. This is why Mount Baldo covered in clouds is called The Garden of Europe and is a genuine link between the Alps and the Mediterranean.

 

Lake Garda hiking is brilliant with so many spectacular places to go for a hike. The stunning mountains around the top part of the lake offers awesome views. Photo of the hiking path Prabione to Campione. Total difference in height round trip: 940 m - duration 4 hrs. See map.

 

Natuurlijk is het Gardameer uitermate geschikt voor watersport, maar ook lange wandelingen in de natuur. De keten van het Monte Baldo gebergte rondom het Gardameer is één van de belangrijkste van de Vooralpen. Beide hellingen van de Monte Baldo hierboven in de wolken aan Veronese zijde zijn verschillend. Het westelijke deel is kaal, stijl, vol spleten en met weinig mooie bossen. Het oostelijke deel is minder stijl en heeft langgerekte dalen met groene weiden en bossen. Vanaf de nabijgelegen dorpje Prapione heeft u een adembenemend uitzicht over het Gardameer. Je kan dit dorpje te voet bereiken vanaf Campione langs verschillende bergweggetjes. Langs de rechter oever van de rivier de Campione, is weg nr. 267 van de Bassa via del Garda - Lagere Garda route. De weg voert door het bos langs een muur via smalle, maar goed begaanbare treden naar een uit de rotsen geklopte tunnel zorg voor een zaklantaarn, bij een buizensysteem dat bij een waterkrachtcentrale die vroeger de katoenspinnerij van Campione verzorgde hoort. De bergen aan de linker- en de rechterzijde vormen een wilde, romantische kloof, waar-over na nog eens 20 minuten een brug voert. Na het verlaten van de metalen brug rechts van je, ga je verder langs parcour nr. 266 richting Prabione, die recht omhoog gaat tegen de rotsen. Geleidelijk aan opent het panorama van deze prachtige vallei vanwaar men een grandioos uitzicht heeft over het Gardameer en op Monte Baldo - 2218m. Je wandelt hier langs olijfbomen en kastanjes, langs steile afgronden of naar hoge bergtoppen. De natuur is afwisselend en het uitzicht is vaak adembenemend.

 

Střelecký ostrov :

 

is an island in the Vltava Prague. It lies roughly in the middle of the river and is connected with both shores Legion Bridge. Land belongs to the Old Town. Its area is about 2.5 hectares, about 750 m length and width at the widest point, the Legion Bridge, around 140 meters.

cs.wikipedia.org/wiki/St%C5%99eleck%C3%BD_ostrov

----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

© All rights reserved.

 

© Please don't use this image on websites, blogs or other media without my explicit permission

A breach of copyright has legal consequences

Manhattan is broken up into three distinctive areas - "Uptown", "Midtown" and "Downtown". This shot is mainly of Midtown and home to some iconic buildings, which include the Empire State Building (from which this is shot from), the Chrysler Building (to the right), Rockefeller Center (labeled), and Times Square (down and to the left). Geographically speaking, it's defined as south of 59th Street, East of the Hudson and West of the East River. The southern border is somewhere between 14th and 30th... so 22nd?

 

Midtown is has everything - working offices, hotels, apartment towers, retail establishments, tourists, residents, student, commuters... You name it and you've got a great slice of the population concentrated in this tiny area.

 

Fluidr || 500px || Twitter || Google+

please, view on black, press L

Tristan Rà is a French painter currently working in Venice ahead of a December exhibition in Zurich. I'd hugely encourage everyone to check out Tristan's work here.

 

Tristan - thanks for your time, thoughtful conversation and email. Really looking forward to seeing how your Venice project evolves.

 

He let me interrupt his work on the Rialto bridge, where he was painting "small" 4'x4' canvases which he'll take back to his studio to transform into vast final versions over the rest of the year.

 

We chatted in an enjoyably juggled mix of English, French and Italian over fifteen minutes, noting the vast assortment of tools we both used in pursuit of our respective art forms (reflector, softbox, etc. vs. oils, thinners, brushes, etc.).

 

Having taken a few quick shots whilst he worked, and not wishing to intrude too far with the light changing, I suggested a final shot with eye contact. Tristan rounded on the camera with storm-front level intensity and a twinkle of a smile. He noted with a wry smile the abstract feel graffiti behind him and that he felt it appropriate, and then we were done.

 

In terms of any image, it's easy to dream up extra kit that would have been nice to have. This is one, however, where I feel the need for a second flash goes a little further. The reflector and on camera softbox give a neat fill, but I'd love to have shot a rim light between Tristan and the backdrop to give a little more drama to the separation.

 

This is portrait #20 of my 100 Strangers Project - check out the group page and get involved.

 

Hope everyone is well and enjoying their weekend. I've been off Flickr for the last week and a bit, so am looking forward to catching up.

Those clouds looked really creepy, as they slowly swallowed the whole landscape... Unfortunately the sky was rather dull, so I had to add quite a bit of processing to get some blue out of it...

 

I'll also show a photo taken from the top (yup, we climbed it).

 

Info

 

The Storr is a rocky hill on the Trotternish peninsula of the Isle of Skye. The hill presents a steep rocky eastern face overlooking the Sound of Raasay, contrasting with gentler grassy slopes to the west.

 

The area in front of the cliffs of the Storr is known as the Sanctuary. This has a number of weirdly shaped rock pinnacles, the remnants of ancient landslips. The most famous of these, and by far the largest and most apparent when approaching from the south, is known as the Old Man of Storr (Bodach an Stòir).

 

In January 2012, production of the science-fiction film Prometheus moved to the Isle of Skye, with filming taking place at the Old Man of Storr.

It is located rue Mouffetard, the street led Lacépède and Cardinal Lemoine and is a focal point of the district as it is the center of the four administrative districts that are Saint-Victor, Jardin des Plantes, Val-de -Grace and Sorbonne.

-

© 2019 François de Nodrest / Pantchoa - All rights reserved.

Feliz QUINTA-FLOWER !!

 

El nombre de Gerbera proviene de un médico y jardinero aficionado danés, Trangott Gerber.

 

Parecen enormes margaritas, con una paleta de colores inmensa y se cultivan sobre todo para confecionar ramos y arreglos florales. La especie más usual para flor cortada es la Gerbera jamesonii, especie a la que pertenecen estas fotos.

 

Aunque realmente los ejemplares de jardinería son híbridos entre la Gerbera jamesonii y otra especie sudafricana, la Gerbera viridifolia.

 

Necesita estar a pleno sol y no tolera el frio ni el exceso de agua. Entre 20 y 25º C es la temperatura ideal para que la planta de abundantes flores.

 

Como curiosidad es de las flores más usadas comercialmente para arreglos y ramos, después de la rosa, el clavel, el crisantemo y el tulipán.......ocupa el quinto lugar como "flor de corte".

  

Brindisi - La Traviata ♫ ♪ Pavarotti

Ubud Market @ Bali, Indonesia.

Este Castelo é o último a ser retratado nesta serie, uma serie dedicada em exclusivo a estes dinossauros da arquitetura militar, os sobreviventes de um tempo longínquo, a idade média. Apesar de distante, foi este mesmo Castelo que fez renascer em mim uma vontade de demanda, fez-me sentir uma necessidade de ir mais fundo na história destas pedras centenárias que tanto me fascinam e sempre quis compreender de uma maneira mais profunda, da busca do conhecimento que a maioria das vezes eu próprio tenho dificuldades em entender, apesar de me conhecer como alguém capaz de controlar as emoções de uma forma racional, esta vontade de procurar o conhecimento é algo que me escapa, a mim, e há minha compreensão. Por vezes sinto que este Castelo sempre fez parte da minha vida, no entanto só na minha meia-idade é que tive a oportunidade de o conhecer fisicamente, o que para mim, foi uma experiência extraordinária, tentei abarcar tudo que me foi possível, para de uma forma resumida o poder descrever aos que estiverem interessados na sua história, então cá vai…

 

O Castelo de Carcassonne visto desta margem do rio, parece surgido de um conto de fadas, mas na realidade, e depois de analisada a sua historia, verifica-se que estas muralhas escondem uma das mais terríveis memórias da Idade Media. Memórias essas que deram origem a variados romances históricos, uns com mais veracidade que outros. Se ainda não leu o romance (O Labirinto Perdido de Kate Mosse), deve fazê-lo pois é adorável e retrata fielmente um período da história destas muralhas como poucos, este livro está tão bem documentado que começa a aparecer nesta cidade como sendo o seu maior cartão-de-visita. Esta história passa-se na região conhecida como Midi-Pirineus.

 

Carcassonne é a mais bem preservada cidadela medieval de toda a Europa. Construída no alto de uma colina, no sul da França, perto de Toulouse e dos Pirenéus, foi no passado a principal fortaleza militar da região. Do alto das suas impressionantes muralhas, que eram protegidas por mais de 1200 guerreiros, podia-se controlar uma importante via comercial que ligava a Península Ibérica com o resto do continente. Por causa de sua posição fronteiriça e estratégica, Carcassonne foi palco das mais ferozes e terríveis batalhas desse tempo. A primeira visão do centro histórico, cuja construção foi iniciada há cerca de mil anos, é inesquecível.

 

A impressão que dá é que viajamos no tempo, para uma época de Reis, cavaleiros, princesas e batalhas medievais. A fortaleza é protegida por 52 torres e duas muralhas uma interna e outra externa. A entrada principal, baptizada de Porta Narbonnaise, é guardada por uma ponte levadiça. Nos áureos tempos medievais, cerca de 50 homens ficavam de guarda para impedir a entrada dos inimigos. Carcassonne, na verdade, são duas cidades. A Cidadela, que permaneceu intacta e protegida dentro das muralhas, e a Bastide Saint-Louis ou Cidade Baixa, que cresceu ao redor do centro medieval. À noite, esta cidade transforma-se. Com menos de 400 moradores e apenas dois hotéis, as suas ruas ficam desertas e silenciosas, a melhor altura para sentir o palpitar das muralhas, das ruas e também recuar 800 anos para sentir a vida de uma população que de uma forma melhor ou pior, viveu sem dúvida de uma maneira bem diferente da nossa. Uma das maiores atracões da cidade, é o Castelo Comtal, uma pérola da arquitectura medieval. Construído no século XII por um nobre chamado Bernard Trencavel que é mencionado no romance acima citado, esta foi, durante anos, a morada dos senhores feudais que mandavam na região. O castelo é formado por duas alas, com um pátio no meio delas. Durante uma visita guiada, é possível conhecer as suas torres e boa parte do seu interior mais reservado. O Museu Arqueológico, tem no seu acervo ânforas romanas, sarcófagos e lápides Cátaras. (Os Cátaros faziam parte de uma corrente do cristianismo que pregava a não-violência e foram muito perseguidos pela Inquisição e dizimados pelo Papa Inocêncio III, o rei da França e os barões do norte, mas o melhor será ler o livro acima citado.)

 

Para entender um pouco mais da história do lugar, vale a pena conhecer também o Museu da Inquisição, que expõe instrumentos de arrepiar. Esse triste período da história ocidental teve início no século XII e ganhou força quando o papa Inocêncio III autorizou o uso da tortura para obter a confissão dos heréticos. Verdadeiras atrocidades eram cometidas em nome da fé e, neste museu, podem ser vistos vários instrumentos como a cadeira de cravos, uma espécie de trono cheio de pregos onde o acusado era amarrado com cintos de ferro; e o berço de Judas, um triângulo de madeira com uma base de 30 centímetros e vértice de 60 usado para martirizar os hereges. Carcassonne é também um importante centro culinário. A cidade está cheia de bares, cafés e charmosos restaurantes, que lembram antigas tabernas medievais e tem o seu centro gastronómico no centro da praça. Escolha uma mesa ao ar livre e experimente um (cassoulet,) o mais famoso prato da região. Para acompanhar, saboreie um dos bons vinhos do lugar, como Corbieres, Minervois e Malepère. Uma refeição digna de Reis e rainhas medievais.

 

A primeira impressão que se tem em Carcassonne é a de um castelo encantado, que alguma fada terá feito nascer no cimo da colina com um toque da sua varinha mágica. Uma vez dentro das muralhas, descobre-se uma verdadeira relíquia da Idade Média, justamente procurada por milhões de turistas todos os anos. Hoje, Carcassonne é, depois da Torre Eiffel e do Monte Saint-Michel, os quais já tivemos o privilégio de visitar, o local mais visitado de França. As suas calçadas de pedra são percorridas, não por cavaleiros medievais, mas por turistas de todas as nacionalidades, armados de vídeos e máquinas fotográficas.

 

A basílica de Saint-Nazaire, construída nessa altura, atrai visitantes de todos os credos para o seu recinto escuro, que convida ao recolhimento, iluminada por magníficos vitrais. O encontro do românico com o gótico dá-se aqui de uma forma harmoniosa, justificando o nome de: ( jóia da fortaleza,) com que os folhetos turísticos a distinguem. O seu órgão é um dos mais importantes e antigos do sul de França, e de Junho a Setembro há concertos diários – Les Estivales d'Orgue - que enchem a cidadela de sonoridades quentes e arcaicas. Pelas suas praças, onde ainda resistem alguns poços de pedra que abasteciam de água a população, distribuem-se agora esplanadas muito concorridas, com espectáculos diários de música ao vivo, bem distinta da dos trovadores Ramon de Miraval ou Peire Vidal, que aqui viveram durante algum tempo. Raymond-Roger Trencavel, visconde de Albi e último senhor da fortaleza, certamente não reconheceria a sua cidade. É certo que qualquer loja de souvenirs vende conjuntos de capacete e espada, e mesmo armaduras completas. Também é fácil encontrar relógios de sol e saquinhos de pano com ervas cheirosas, das que perfumavam as roupas das damas da época. Mas a animação é sempre pacífica, e a magnífica iluminação nocturna não dá paz aos fantasmas, impedindo o seu devaneio nocturno e doloroso quais almas penadas; durante os meses de Verão, Carcassonne é uma cidade profusamente habitada e muito viva. Para reconstituir ainda melhor o ambiente medieval, em Agosto organizam-se torneios de cavalaria e falcoaria, com participantes vestidos a rigor, como no tempo dos cruzados. As velhas pedras da cidade não devem apreciar particularmente a lembrança, uma vez que foram estes que, em 1209, ditaram o seu fim: o visconde de Trencavel teve a ousadia de oferecer abrigo e protecção aos Cátaros, dissidentes de um catolicismo que se afundava na decadência moral. O seu pecado era defenderem a pureza dos costumes cristãos e não respeitarem a hierarquia eclesiástica.

 

Carcassonne foi das primeiras cidades a sofrer o embate da guerra santa declarada pelo Papa Inocêncio III. Cercada, perdeu o acesso crucial ao rio Aude e, numa manobra pouco “cavaleiresca”, o visconde de Trencavel foi feito prisioneiro ao sair do castelo para negociar. A partir daí, começou o declínio. Simão de Montfort, o comandante da cruzada, administrou a cidade até à sua morte, mas o seu filho foi incapaz de manter o território conquistado, e entregou-o à autoridade directa do rei. Quando o filho do visconde de Trencavel tentou reaver as terras do pai, Luís VIII deu ordens para arrasar a fortaleza e exilar os seus habitantes; só sete anos mais tarde conseguiram obter autorização real para se instalarem de novo na zona, mas do outro lado do rio. O turismo anuncia Carcassonne como( lá ville aux deux cités, a cidade das duas cidadelas ) a antiga fortaleza, no cimo da colina, e o novo burgo que nasceu no século XIII, aos pés da primeira, na margem esquerda do rio Aude. Desde sempre as duas zonas tiveram existências distintas, com toda a actividade comercial e social a desenrolar-se em baixo, enquanto a cidade-alta abrigava uma guarnição de mais de mil soldados. A tendência manteve-se até hoje. Só cerca de cento e vinte, dos seus quarenta e cinco mil habitantes permanentes, habitam a cidade antiga. Mas apesar da actividade evidente nas suas ruas e praças arborizadas, que substituíram as muralhas e estão agora semeadas de cafezinhos acolhedores, a atracção será sempre a “cité”,marco milenar da história da região do Languedoc.

 

Para além das comodidades e serviços turísticos de que dispõe, a Bastide Saint-Louis, como é conhecida a cidade-baixa, serve apenas para compor a magnífica vista que nos oferecem as torres altas da fortaleza - e do cimo desta sentinela de pedra, não se consegue evitar a sensação de fragilidade que vem do casario baixo e pálido da Bastide. Nada é regular ou simétrico nesta obra-prima da arquitectura militar, o que se explica pela longa história de reconstruções, modificações e acrescentos, que já dura há séculos e ainda não acabou. Mesmo depois da expulsão dos seus habitantes, a fortaleza foi modificada e aperfeiçoada, de modo a tornar-se um eficaz posto militar avançado. Ao mesmo tempo que se reforçou o sistema defensivo com a construção de uma segunda muralha exterior, também a austera Catedral de Saint-Nazaire foi aumentada e melhorada. O castelo do conde foi rodeado por um fosso, transformando-se numa fortaleza dentro da fortaleza. São cerca de três quilómetros de fortificações, por onde se distribuem cinquenta e duas torres para todos os gostos: há torres quadradas e redondas, de envergadura e tamanho diferentes; umas têm seteiras, outras janelas e algumas são, aparentemente, fechadas. Toda a cidade parece estar cheia de armadilhas: cotovelos estreitos para que só passe um inimigo de cada vez, degraus gigantescos, fossos dissimulados, enfim, todo o mostruário do engenho militar que foi sendo aperfeiçoado desde os romanos, destinado a guerras de cerco, tão comuns nos tempos medievais. Só a mudança das técnicas de guerra, nomeadamente a utilização generalizada da artilharia e a pólvora, nos séculos XV e XVI, a tornou definitivamente obsoleta.

 

Apesar de tudo, é impressionante o seu aspecto exterior de castelo, ao mesmo tempo irreal e inexpugnável. Contorná-la por entre as suas duas muralhas, espreitando pelas janelas e varandins para a paisagem verde de vinhas e campos cultivados, é um convite para uma viagem no tempo, que continua quando atravessamos a ponte levadiça. As ruas estreitas de pedra cinzenta, sombrias no Verão e protegidas dos ventos frios no Inverno, transformam-se num labirinto, e nunca sabemos se terminam nas muralhas, na basílica ou na praça principal. Pouco importa. Os passos ecoam de longe, e a cada esquina esperamos ver aparecer alguém vestido de cota de malha e elmo reluzente. As carroças que conduzem os turistas em visitas guiadas reforçam a esperança, com o ruído dos cascos e o soprar dos cavalos a ressoarem nas paredes de pedra. Para continuar o recuo no tempo, é possível visitar o castelo do visconde, que dá acesso exclusivo a certas partes da muralha. E para terminar a viagem, nada melhor que uma visita ao Museu Medieval e ao da Inquisição, que nos proporcionam pormenores nem sempre agradáveis da história da cidade. Outro museu ao gosto da época é o da Tortura, que exibe sádicos e requintados instrumentos, concebidos em noites de insónia, destinados a punir sabe-se lá que crimes medievais...

 

Dizem os seus apreciadores mais sinceros que a cidade não deve ser visitada no Verão: há demasiada agitação e pouca privacidade para percorrer a velha Carcassonne, e a viagem no tempo, que deve ser feita na solidão, é constantemente interrompida por grupos de turistas ruidosos.

 

(Nós já a visitamos varias vezes no Verão mas de certa forma não deixo de estar de acordo com tais afirmações pois parecem-me de facto credíveis, visitar esta cidade em época baixa deve ser bem diferente, se um dia tivermos possibilidades é isso que faremos.)

 

O destino de Carcassonne está traçado: será para sempre uma obra de arte inegável, e uma das maiores atracções turísticas do país e da Europa. A reconstrução fixou-a para sempre na Idade Média como quem tira uma fotografia, apesar de a cidade ter atravessado muitas outras épocas. E é, talvez, esta operação de congelamento temporal que lhe empresta toda a magia de cenário perfeito, que nos faz mergulhar profundamente num passado distante, belo mágico e por vezes também aterrador…

 

A Lenda da dama de Carcas

 

Não há castelo encantado que se preze que não tenha as suas lendas. Carcassonne justifica o seu nome com a história da dama de Carcas: quando Carlos Magno cercou a cidadela desta dama sarracena, achando-se desprovida de soldados, Carcas distribuiu pelas torres e muralhas bonecos feitos de palha, armados para combate. O estratagema resultou, e Carlos Magno levantou o cerco, desanimado com inimigo tão numeroso. Terá dito então a dama: “Sire, Carcas te sonne.” (“Senhor, Carcas vence-te”, em tradução livre). Daí o nome da cidade, que a lenda assegura ter-se tornado cristã, dando a dama origem à primeira linhagem de condes de Carcassonne. A verdade, porém, é que os romanos já tinham uma fortificação na zona a que chamavam Carcasso, e os sarracenos, que se sucederam aos visigodos e não ficaram por aqui muito tempo, chamavam-lhe Carchachouna. A cidade-fortaleza foi palco de combates, cercos, destruições maciças e, por fim, expulsão dos seus habitantes, que resultou na ruína do que ainda estava de pé. Lendária mesmo parece ser a sua reconstrução no século XIX, pelo arquiteto Viollet-le-Duc, o mesmo que restaurou os santuários de Notre-Dame de Paris e Sainte-Madeleine de Vézelay.

 

Copyright ©

All images and texts are copyrighted, with all rights reserved. Please do not use, copy or edit any of my images or text without my written permission. If you want to use my texts or photographs please contact this address. asousacar@clix.pt

 

*===***===* Todos os direitos reservados ==***== Todos los derechos reservados ==***== All rights reserved ==**== Tutti i diritti riservati ==**== Alle Rechte vorbehalten ==**== Tous droits réservés =**=

 

Mi piace la gente che non guarda se l’erba del vicino è più verde, bensì cura con amore il proprio giardino.

Mi piace la gente che ogni giorno ringrazia il mondo d’avere il pane sulla tavola pensando non sia poi così scontato…

Mi piace la gente che prega per i propri affetti, ma anche per i propri nemici, affinché trovino la strada della luce.

Mi piace la gente che sa scrollarti di dosso la fatica con un sorriso…

E infine, mi piace la gente che non ha bisogno di troppe parole perché con gesto, mi sa riempire un silenzio.

 

Anna Biason

Another closeup view on some skyscrapers of Frankfurt in the sunset. You can see the Fair Trade Tower, the Westend Tower and the Selmi Haus.

 

Have a great start into the week. I'll catch up to you guys tonight.

The term, graffiti, referred to the inscriptions, figure drawings, and such, found on the walls of ancient sepulchers or ruins, as in the Catacombs of Rome or at Pompeii. Use of the word has evolved to include any graphics applied to surfaces in a manner that constitutes vandalism.

The only known source of the Safaitic language, a form of proto-Arabic, is from graffiti: inscriptions scratched on to the surface of rocks and boulders in the predominantly basalt desert of southern Syria, eastern Jordan and northern Saudi Arabia. Safaitic dates from the first century BC to the fourth century AD.

.... this was possible today. After a long time filled with grey and cold days we had about 6 hours sunshine today. Although it was not so warm but the feeling of Spring was there during my walk this afternoon. I am looking forward to see such wonderful blooming scenes like in the photo above.

 

Much better in Large On Black

  

© 2013 Ursula Sander - All rights reserved.

   

© all rights reserved by B℮n

 

Please take your time... to View it large on black

 

The morning 10th of Februari I woke up to see Amsterdam covered in a coat of fresh snow. The snow fell in sudden flurries and gusts and turned the world white and wonderful. With the canals in the city and occasional high winds, there can be a nip in the air, but packing gloves and a scarf should keep you warm enough. There is something very beautiful about Amsterdam in the winter. It does occasionally snow in Amsterdam in February, but that almost always means just a light dusting. I walk in my neighbourhood and made some photos of the snow. When it snows the light and atmosphere is really beautiful. The steep bridges over the canals in Amsterdam are really slippery, especially for cars. The best way to travel in the snow is by bicycle, tram, walking or better by sleds. Who knows times of Hendrick Avercamp are coming back this year. Avercamp was the first Dutch artist to specialize in paintings of winter landscapes featuring people enjoying the ice. Some 400 years on, our image of life in the harsh winters of the Golden Age is still dominated by Avercamp’s ice scenes with their splendid narrative details of couples skating, children pelting each other with snowballs and unwary individuals falling through the ice.

 

After the snow blizzard of last night in Amsterdam the weather cleared up dramatically and we were treated to bright blue skies and lot of sunshine. This morning I walk in my neighbourhood and made some beautiful photos of the snow. The virgin white carpet of snow is crunching under my shoes. I began to remember why I love the winters so much. Besides the inconvenience causes by the snow there is also fun for children here in the Jordaan. Snowballs, snowmen or sledding. All fun activities that children and even adults above do in this beautiful snowy world. Reliving childhood memories when snowball rolling.

 

10 februari werd ik wakker en zag Amsterdam bedekt met een laagje verse sneeuw. De sneeuw die vannacht viel bedekte de wereld om ons heen wit en prachtig. Ik heb mijn camera gepakt en op pad gegaan in m'n buurtje. Ik geniet van het geluid van knarsende sneeuw onder mijn schoenen en het prachtige gezicht op de Amsterdamse grachtenpanden. Het is min één graden en de grijze sneeuw wolken trekken weg. Mijn handschoenen en m'n sjaal houden mij warm genoeg. Er is iets heel moois over Amsterdam in de winter. De Jordaan is bedolven onder dik pak sneeuw zoals hierboven op de Leliegracht. Het beste advies is dan maar om lekker binnen te blijven en de kachel iets hoger te zetten. Of natuurlijk even naar buiten te gaan om wat mooie plaatjes te schieten. Naast de overlast zorgt de sneeuw ook voor veel plezier bij kinderen hier in de Amsterdamse Jordaan. Sneeuwballen gevecht, sneeuwpoppen maken of sleetje rijden. Allemaal leuke activiteiten die kinderen en zelfs volwassenen zoals hierboven doen in deze mooie besneeuwde wereld. Wie even wegdenkt kan zich vandaag in Hendrick Avercamps wereld wanen. Als eerste Amsterdamse kunstenaar uit de 17de eeuw specialiseerde hij zich in het schilderen van winterlandschappen met ijspret. Ons beeld van het leven in de strenge winters in de Gouden Eeuw wordt na 400 jaar nog altijd bepaald door Avercamps ijsgezichten met prachtige verhalende details van schaatsende paartjes, kinderen die elkaar bekogelen met sneeuwballen of een man die door het ijs zakt.

   

1 2 3 4 6 ••• 79 80